English

Plany dystrybucyjne Stowarzyszenia Nowe Horyzonty w 2018 roku

1/01/18
Szron, reż. Šarūnas Bartas
10. Filmowe Sumowanie 2017 - plebiscyt z nagrodami Rozpoczął się nabór zgłoszeń do Międzynarodowego Konkursu Nowe Horyzonty

W 2018 roku wprowadzimy na ekrany polskich kin następujące filmy:

Szron
Frost
Litwa, Francja, Ukraina, Polska 2017 / 115'
reżyseria: Šarūnas Bartas

premiera: 16 lutego 2018

Najnowszy film mistrza europejskiego kina z muzyką Pawła Mykietyna oraz świetną obsadą, na czele z Vanessą Paradis i Andrzejem Chyrą, miał swoją premierę na festiwalu w Cannes, gdzie spotkał się ze znakomitym przyjęciem. Melancholijne, trzymające w napięciu kino drogi z mocnymi akcentami politycznymi opowiada historię dwójki młodych litewskich wolontariuszy, którzy z konwojem pomocy humanitarnej jadą z Litwy na Ukrainę. Po drodze ich plany ulegają zmianie. Przez Polskę i zachodnią Ukrainę wkraczają w śnieżne tereny Donbasu, wiedzeni ciekawością zbliżają się do linii frontu, by tam na własnej skórze poczuć niebezpieczeństwo wojny. Mocne, aktualne, rozdzierające kino o bezsensie wojny, o cierpiącej współczesności rozrywanej kolejnymi konfliktami, o mimowolnym pragnieniu zaglądania za kulisy wojennego show, który w rzeczywistości w niczym nie przypomina hollywoodzkiego kina batalistycznego i krzykliwych telewizyjnych newsów. Szron jest litewskim kandydatem do Oscara.

Bliskość
Closeness / Tesnota
Rosja 2017 / 118'
reżyseria: Kantemir Bałagow

premiera: 9 marca 2018

Elektryzujący, miejscami brutalny, momentami kontrowersyjny debiut (nagroda FIPRESCI w Cannes) jest zwiastunem nowego, wyjątkowego filmowego talentu. Akcja filmu dzieje się we wrzącym kotle północnego Kaukazu u schyłku lat dziewięćdziesiątych, gdzie warunkiem przetrwania jest lojalność wobec "plemienia": rodziny i etnicznej wspólnoty. Bałagow patrzy na rodzinny Nalczyk oczami młodej Żydówki, uwikłanej w sieć znienawidzonych zależności, w imię których dziewczyna ma poświęcić się, by ocalić brata. Ilana (rozsadzająca ciasne kadry swoją niesamowitą energią Daria Zhovner) próbuje wymknąć się ograniczeniom, szuka wolności, boksuje się z rzeczywistością, podczas gdy Bałagow zamyka wokół niej świat jak ring.

Lato 1993
Summer 1993 / Estiu 1993
Hiszpania, 2017, 97'
reżyseria Carla Simón

premiera: 6 kwietnia 2018

6-letnia Frida ma zamieszkać ze swoim wujkiem i jego rodziną na hiszpańskiej prowincji. Nie jest to jednak wakacyjny wyjazd. Dziewczynka straciła oboje rodziców - mama niedawno zmarła po długiej chorobie - i musi nauczyć się żyć z nowymi opiekunami. Pierwszy film pełnometrażowy Carli Simón oparty jest częściowo na jej dziecięcych doświadczeniach. Unikając sentymentalizmu, katalońska reżyserka rysuje złożony portret emocjonalny dziecka, które mierzy się z falą sprzecznych uczuć - gniewem, zazdrością, ale i rodzącym się poczuciem przywiązania. Z wyczuciem ukazuje proces przeżywania straty, skupiając się nie na dramatycznych wydarzeniach, lecz obserwacji pozornie prozaicznej codzienności. W Berlinie film otrzymał nagrodę dla najlepszego debiutu. Lato 1993 jest hiszpańskim kandydatem do Oscara.

Nie jestem czarownicą
I Am Not a Witch
Wielka Brytania, Francja 2017 / 90'
reżyseria: Rungano Nyoni

premiera: 20 kwietnia 2018

Kilkanaście minut trwała w Cannes owacja na stojąco dla Rungano Nyoni i jej mrocznej baśni, której akcja rozgrywa się w Zambii. Uznana za czarownicę i jako sierota bezbronna wobec oskarżeń, dziewięcioletnia Shula zostaje wysłana do obozu dla wiedźm. Wykluczone ze wspólnoty, odizolowane kobiety zmuszane są do ciężkiej pracy i traktowane jako turystyczna atrakcja (kilkoma satyrycznymi scenami reżyserka właściwie "pozamiatała" - by trzymać się akcesoriów wiedźm - sprawę tzw. turystyki cierpienia wiodącej szlakami przemocy i biedy). Każda z czarownic ma przytwierdzoną do pleców białą szarfę - po to, by nie mogła odlecieć. W filmie taką szarfą jest realizm, za sprawą którego baśniowy, magiczny świat nigdy nie traci związki z rzeczywistością. Idealnie dawkowane egzotyka i swojskość, symbolika i obyczajowy konkret, a do tego spora garść poezji, szczypta humoru oraz zjawiskowa mała Maggie Mulubwa w głównej roli - to wszystko tworzy czarodziejską filmową miksturę, działającą jeszcze długo po wyjściu z kina.

Zimowi bracia
Winter Brothers / Vinterbrødre
Dania 2017 / 100'
reżyseria: Hlynur Pálmason

premiera: 18 maja 2018

Weź haust mroźnego powietrza - i pozwól sobie na najdziwniejszą podróż zimową, jakiej doświadczyłeś w kinie. Surrealistyczny, absurdalny, zostawiający na białym puchu ślady czarnego humoru film Hlynura Pálmasona zabiera nas do górniczej osady położonej w środku lasu. Mieszkają tu, jak przystało na bajkę, dwaj bracia. Jeden z nich, ten młodszy, pędzi bimber, desperacko tęskni za miłością i powtarza, że każdy ma w sobie ciemną stronę. W świecie filmu jej metaforą jest kopalnia, gdzie światła czołówek z trudem rozpraszają mrok, w którym cicho narasta napięcie pomiędzy pracującymi mężczyznami. Wizyjni, zaskakujący, intensywnie oddziałujący poprzez obrazy Zimowi bracia opowiadają właśnie o tym, co ukryte: o rywalizacji, agresji, pragnieniu zemsty. Wyróżnienie jury FIPRESCI na ostatnim MFF T-Mobile Nowe Horyzonty.

Jeannette. Dzieciństwo Joanny D'Arc
Jeannette: The Childhood of Joan of Arc / Jeannette l'enfance de Jeanne d'Arc
Francja 2017 / 115'
reżyseria: Bruno Dumont

premiera: 9 czerwca 2018

Mistrz francuskiego kina Bruno Dumont nie przestaje zaskakiwać. Tym razem ulubieniec nowohoryzontowej publiczności wziął na warsztat biografię Joanny d'Arc. Zamiast jednak skupić się na najważniejszych wydarzeniach z życia francuskiej bohaterki narodowej, reżyser postanowił przedstawić na ekranie jej dzieciństwo. Jakby tego było mało, w Jeannette... Dumont kontynuuje swoje eksperymenty z gatunkami filmowymi i opowiada historię Joanny w konwencji musicalu. Na eklektycznej ścieżce dźwiękowej techno spotyka się z rockiem i rapem, a towarzyszące piosenkom absurdalne układy taneczne wprowadzają na ekran humor rodem z Martwych wód. Dumont nie byłby jednak sobą, gdyby ograniczył się wyłącznie do niezobowiązującej zgrywy. Łącząca żarliwą wiarę z nieposkromionym gniewem Joanna, tak jak wielu bohaterów francuskiego reżysera, zostaje umiejscowiona na pograniczu grzechu i świętości. Sam film, mimo historycznego kostiumu, stanowi natomiast celny komentarz do czasów, w których fanatyzm religijny coraz częściej stanowi źródło przemocy.


czytaj także
Dystrybucja Nagrodzona Złotym Lwem "Kobieta, która odeszła" wciąż w kinach 5/01/18
Bezpieczny przedszkolak w drodze do kina 8/01/18
Ogłoszenie 4. edycja Scope100 - zgłoszenia do końca stycznia! 8/01/18
Dystrybucja Nowohoryzontowe filmy przed premierą w Kinie pod Baranami 9/01/18

Newsletter

OK