Marcin Pieńkowski, dyrektor artystyczny festiwalu Nowe Horyzonty, dzieli się swoim Top 10 tegorocznej edycji American Film Festival.
1. Dżentelmeńska umowa, reż. Elia Kazan
Nagrodzony Oscarami za reżyserię i najlepszy film legendarny dramat Elii Kazana. Historia dziennikarza (świetny Gregory Peck), który pisze serię artykułów o antysemityzmie w amerykańskim społeczeństwie. Wciąż przenikliwe i aktualne.
2. Waves, reż. Trey Edward Shults
Dla mnie najlepszy amerykański film roku. Trey Edward Shults mógłby zjeść Barry’ego Jenkinsa na śniadanie. Przenikliwe kino o trudnych życiowych wyborach — hipnotyzujące, olśniewająco nakręcone, wielopoziomowe i wspaniale zagrane. Sztos.
3. Luce, reż. Julius Onah
Pewna para (Naomi Watts i Tim Roth) wychowuje chłopaka z Erytrei. Czy uprzedzenia wobec czarnoskórego chłopaka powodują, że oczekiwania wobec nastolatka są zbyt wysokie? W roli tytułowej Kelvin Harrison Jr. (także w Waves). Zapamiętajcie go — może wyrosnąć na nowego Denzela Washingtona.
4. Miecz zaufania, reż. Lynn Shelton
Premiera europejska (!) nowego filmu wspaniałej Lynn Shelton i jej powrót do komediowego stylu. Tak jak istnieją płaskoziemcy, są i tacy, którzy wierzą, że to Konfederacja wygrała Wojnę Secesyjną, ale fakt ten został zafałszowany. Wraz ze śmiercią pewnego staruszka, pojawia się szansa na wejście w posiadanie dowodu i odkręcenie historii…
5. Druga strona wiatru, reż. Orson Welles
Orson Welles powraca na American Film Festival. Jedna z niewielu okazji do obejrzenia na dużym ekranie zrekonstruowanego dzieła giganta amerykańskiego kina. Rzecz niezwykła inscenizacyjnie i formalnie. Plus John Huston przed kamerą.
6. Oczy szeroko zamknięte, reż. Stanley Kubrick
Pamiętam, że ten magnetyczny, ostatni film Stanleya Kubricka wchodził na ekrany kin w atmosferze skandalu, mając w Polsce bardzo przeciętne recenzje. Po 20 latach uważany jest za wybitną, piekielnie inteligentną prowokację, intrygujący traktat o pożądaniu i wierności.
7. Dwóch papieży, reż. Fernando Meirelles
Dawno nie widziałem w kinie tak fenomenalnych dialogów. Role Hopkinsa i Pryce’a warte są każdych nagród. Spotkanie dwóch papieży, dwóch osobowości, dwóch filozofii jest pretekstem do zarysowania błyskotliwego portretu świata podzielonego.
8. Lilian, reż. Andreas Horvath
Nowohoryzontowy, mozaikowy portret Ameryki, pokazywany na festiwalu w Cannes. Nieco w duchu wczesnego Wendersa, chociaż produkował sam Ulrich Seidl. W roli głównej Polka Patrycja Płanik. Nie zapominajcie o sekcji „On the Edge”!
9. Midsommar — wersja reżyserska, reż. Ari Aster
Po obejrzeniu Midsommar słowo „niepokój” nabrało nowego znaczenia i zastanawiałem się nad skasowaniem swoich szwedzkich wakacji. Ari Aster przyjedzie do Wrocławia z nowym materiałem. Będę pierwszy w kolejce na film i spotkanie z reżyserem.
10. Ostatni brzeg, reż. Stanley Kramer
Na zakończenie również Gregory Peck (a także, na przykład, rewelacyjny Fred Astaire). Dla mnie jeden z najwybitniejszych filmów amerykańskich lat 50. Fenomenalna wizja nuklearnego zagrożenia z finałową sekwencją, która zwala z nóg. Za kamerą wielki Stanley Kramer.