Sophia Antipolis to nazwa miasta – futurystycznej utopii zbudowanej w latach 70. na Lazurowym Wybrzeżu. Miała być francuską odpowiedzią na Dolinę Silikonową, stała się turystyczną i technologiczną ciekawostką. Dla Virgila Verniera (Dziewice z Orleanu, 13. NH i Mercuriales, 15. NH) jest nie tyle symbolem nowoczesności i postępu, ile emblematem moralnego upadku. W palącym śródziemnomorskim słońcu, pośród stali i szkła antymiasta splatają się historie czterech osób szukających emocjonalnej i duchowej odnowy. New Age, technologia i przemoc tworzą ramę dla współczesnych polowań na czarownice, za którymi stoi nie zabobon, lecz wyrachowana akcja polityczna. Filmy Verniera (porównywanego często do twórczości J. G. Ballarda) są aktualne i polityczne, ale swoją konstrukcją przywołują skojarzenia z kartami tarota. Każda postać, każdy element ma kilka znaczeń równocześnie, a konkretne ludzkie przypadki zyskują wymiar mitologicznych alegorii.
Urodził się w 1976 roku w Paryżu, gdzie studiował filozofię oraz sztuki piękne. Jest reżyserem, scenarzystą, aktorem i autorem zdjęć. W filmach balansujących na granicy fikcji i dokumentu przyjmuje rolę alchemika: chcę przetwarzać banał w mit, sprawić, że widz spojrzy na świat nowym okiem. Dziewice z Orleanu i Wieżowce były pokazywane na kilkudziesięciu festiwalach na całym świecie, w tym na Nowych Horyzontach w 2013 i 2015 roku.
2001 Karine (short)
2009 Commissariat (doc.)
2010 Pandore (short doc.)
2012 Dziewice z Orleanu / Orléans
2013 Andorre (short doc.)
2015 Wieżowce / Mercuriales
2018 Sophia Antipolis