Pewnego dnia

Obserwujemy Annę (Zsófia Szamosi) zaledwie przez jeden dzień. Kamera towarzyszy jej, gdy kobieta przygotowuje jedzenie dla rodziny, a następnie rozwozi troje dzieci po szkołach, przedszkolach, kursach. Jest z nią, gdy gna do pracy w szkole językowej, gdy martwi się o pieniądze czy o własne małżeństwo - Anna właśnie dowiedziała się, że jej mąż mógł mieć romans. Wiadomość ta sprawia, że główna bohaterka czuje się jeszcze bardziej niedoceniana, tak jakby była zupełnie przezroczysta. Debiutująca reżyserka Zsófia Szilágyi (asystowała Ildikó Enyedi przy realizacji Duszy i ciała) umie tak poprowadzić narrację, że boleśnie odczuwamy każde drgnienie nadszarpniętych nerwów Anny, reakcję na kolejne drażniące ją dźwięki. Tak jakbyśmy znaleźli się w głowie kobiety, której życie, stając się nieustanną gonitwą, straciło smak i czar. Czy uda jej się je odzyskać? Porównywany z Jeanne Dielman... Chantal Akerman kameralny dramat Pewnego dnia mierzy się z tematem bezlitosnej rutyny macierzyństwa. Film miał premierę w Tygodniu Krytyki festiwalu w Cannes, gdzie otrzymał Nagrodę FIPRESCI.