Walkabout

Tytuł filmu odnosi się do aborygeńskiego rytuału inicjacyjnego, zgodnie z którym 13-letnich chłopców wysyła się w busz, by samodzielnie przetrwali w nim kilka miesięcy. Do przeżycia w dziczy u Roega zmuszone są także białe dzieci. Chłopiec i jego starsza siostra nie ocaleliby jednak bez pomocy młodego Aborygena, będącego w trakcie wspomnianego rytuału. Ale równie ważną bohaterką filmu jest fantastycznie sfotografowana natura, intensywna zarówno w obrazie, jak i w warstwie dźwiękowej rozbrzmiewającej dialogiem tajemniczych stworzeń. Surowe piękno buszu pozwala reżyserowi przemycić egzystencjalny komentarz: oto dorastając, odkrywamy świat, który zarazem fascynuje i nieustannie wystawia nas na próbę. Uczynny młody Aborygen nie zostanie wynagrodzony, kulturowe i klasowe granice okażą się niemożliwe do przekroczenia, generując tragiczne w skutkach nieporozumienie. Nawet w pełni wolni, pozostajemy bowiem więźniami naszego wychowania, które uczy nas, jak przetrwać: wykorzystując nasze umiejętności lub wykorzystując tych, którzy je mają. W roli siedmiolatka, chłopca, który aż do końca filmu nie pozbywa się szkolnego mundurka, wystąpił syn reżysera Luc Roeg.