Ludzka fala

Trzy kontynenty, trzy kraje – znudzeni argentyńscy chłopcy spędzający czas na włóczędze po okolicy i zabawie w cyberseks, całkiem do nich podobni rówieśnicy z Mozambiku wędrujący przez ostępy dżungli, a także kąpiący się w leśnych jeziorach Filipińczycy. W swoim debiucie pełnometrażowym Eduardo Williams nie tyle obserwuje swoich bohaterów będących wiecznie w drodze, ile za nimi podąża, słuchając rozmów, przyglądając się ich otoczeniu, rejestrując pozornie nieatrakcyjną codzienność. Film Williamsa wydaje się surowym, niemalże nieprzetworzonym, dokumentalnym zapisem życia. Ale zarówno struktura narracji, jak i faktura wizualna są niezwykle przemyślane i wyrafinowane: reżyser wykorzystuje różne typy kamer, ekrany się multiplikują, obrazy z różnych mediów przenikają się nawzajem, prowadząc nas nie tylko przez prywatny świat bohaterów, ale i świat globalny. To cichy i spełniony namysł nad współczesnością: technologią, pracą, globalnością, lokalnością, prywatnością i człowieczeństwem.