Pieśni Maldorora

Żyjący w latach 1935-1983 japoński intelektualista, nonkonformista i nieustępliwy fanatyk pracy, a przy tym skandalista i wywrotowiec, enfant terrible, któremu udało się zrewidować rodzimą tradycję. Znany na świecie przede wszystkim jako założyciel legendarnego alternatywnego teatru Tenjō Sajiki, wyreżyserował kilka filmów z silnie zarysowanymi wątkami autobiograficznymi, w tym kontrkulturowy manifest Rzućmy książki, wyjdźmy na ulice! czy pokazywaną na MFF w Cannes w 1975 roku Wiejską ciuciubabkę, którą krytycy zestawiali z Osiem i pół Federica Felliniego. U kresu życia stworzył własną wersję Stu lat samotności Márqueza – Żegnaj, Arko!, w której kultura Macondo przenika się z japońskimi mitami i wierzeniami. Terayama jako artysta totalny nie tylko mieszał różne gatunki i konwencje, ale łączył kino z teatrem, burząc czwartą ścianę pomiędzy widzem a artystą.