Ága

Nanook i Sedna żyją samotnie w lodowej krainie gdzieś na północy Jakucji – biel tutejszego śniegu wypala oczy, a mróz szczypie w policzki. Polując na renifery, łowiąc ryby i wyprawiając skóry, przeżyli wspólnie wiele lat, które – tak jak surowy klimat – odcisnęły piętno na ich zmęczonych, lecz szlachetnych twarzach. Nad szczęśliwą jesienią życia małżonków unosi się jednak bolesne wspomnienie tytułowej Ági – córki, która przed laty opuściła rodziców. Co między nimi zaszło? Czy istnieje szansa na pojednanie rodziny? Pytania te powracają, gdy do pary staruszków przyjeżdża na skuterze śnieżnym Chena – młody chłopak, który przyznaje, że widział Ágę w mieście – w leżącym nieopodal zupełnie obcym świecie. Bułgarski reżyser Milko Lazarow bada dystans między monumentalną naturą – wymuszającą pokorę i budzącą trwogę – a nowoczesnością. Ten enigmatyczny, jednocześnie wyciszony i spektakularny film zamykał zaszłoroczny festiwal w Berlinie.