Wir

Obracanie się wokół własnej osi może być uciążliwe, a jednocześnie ekscytujące lub wręcz ekstatyczne. Jest to ruch powtarzalny, sprawia, że percepcja rzeczy może się zmienić. Na poziomie mikro- i makrokosmicznym wir generuje energię. W sufickiej teorii tańca obrót jest uznany za najstarszą i najbardziej efektywną technikę mistyczną. Ciało staje się osią, wokół której wiruje świat, portalem prowadzącym w inny wymiar. Wir to eksperymentalny film o zjawisku rotacji w jej różnych odsłonach: naukowej, filozoficznej, mistycznej. Fizyka kwantowa, sufizm i audiowizualne eksperymenty splatają się w filmie Ginan Seidl niczym w intelektualnej trąbie powietrznej, która –jeżeli damy jej się ponieść – może zaprowadzić w zupełnie nieoczekiwane miejsca. Seidl obraca w swojej filmowej próbówce różnymi koncepcjami prawdy, udowadniając, że nauka i duchowość są dwiema stronami tych samych kosmicznych prawd, których trzecią odsłoną potrafi być sztuka. Sama przekształca gatunek, jakim jest esej filmowy, w formę eksperymentalną, o wiele bardziej wizualną, w której obrazy nie są ilustracją myśli, ale ich rozszerzeniem otwierającym narrację na rozleglejszy, nieoczywisty wymiar.