Upadek

Nastrojowe nowohoryzontowe kino z suspensem, wizualny majstersztyk. Słowiański mężczyzna w wytartym płaszczu, archiwista abnegat, w letnią noc na moście spotyka kobietę. Kobieta - to pewne - zaraz skoczy, ale on przechodzi obok. Potem słyszy plusk, ciała nie odnaleziono, zatem musiało tu dojść do pięknego samobójstwa. Mężczyzna wraca na most w świetle dnia i myśli o tym, co się wydarzyło. W pobliskiej knajpie, podając się za kochanka kobiety, dostaje pozostawioną tam przez nią torebkę z kilkoma znaczącymi drobiazgami i niedokończone, wyrzucone do śmieci listy, które - pijąc tak jak on w tej chwili wódkę Moskiewską i cicho płacząc - pisała przy stoliku. Mężczyzna pójdzie śladem jej śladu. Zakocha się w niej? Czyżby odnalazł zagubiony sens? Zarchiwizuje życie kobiety toczące się w czarno-białych, ekspresjonistycznie oświetlonych scenografiach łotewskiego miasta jakby żywcem zakopanego, a następnie wyciągniętego z grobu, z popiołów i czarnej ziemi. A wszystko to w poszukiwaniu przebaczenia.