Jacques Rivette, strażnik

Francuska reżyserka i scenarzystka, jedna z najważniejszych autorek współczesnego kina. Filmowe szlify zdobywała, terminując u Rivette'a, Costa-Gavrasa, Jarmuscha i Wendersa. Już w debiutanckiej Czekoladzie (1988) sięgnęła po tematykę konfliktów międzyrasowych i międzykulturowych – szczególnie jej bliską ze względu na dzieciństwo, które jako córka kolonialnego urzędnika spędziła w Afryce. Problem kolonializmu oraz nierówności w dostępie do dóbr i edukacji stał się jednym z lejtmotywów jej twórczości (którą napędzały także ideały paryskiego maja ’68). Dało to wyraz najmocniej w Pięknej pracy (1999) z Denisem Lavantem i Białej Afryce z Isabelle Huppert (2009). Portretując ojczyznę, wyczulona jest na problemy społeczne, choćby sytuację imigrantów, jak w Nie mogę spać (1994), frustrację pracowników sektora publicznego w Piątkowej nocy (2002) czy stosunki rodzinne w Intruzie (2004). Interesuje się także sferą seksualną człowieka, co udowodniła w Głodzie miłości (2001) z Béatrice Dalle, jedną z jej ulubionych aktorek. Obsadza też często Isaacha de Bankole czy Grégoire’a Colina. Stale współpracuje z operatorką Agnès Godard, którą poznała w latach 70. w paryskiej szkole La Fémis, gdzie obecnie wykłada reżyserię filmową. Jej twórczość – jak dowodził dokument Więcej niż Bergman Jane Magnusson i Hyneka Palli (2013) – ceniona była przez samego Ingmara Bergmana.