Happy End
Pod najbardziej ironicznym z tytułów w dorobku Hanekego kryje się jeden z najbardziej intrygujących filmów tego twórcy, rzecz ostra jak spojrzenie Jean-Louis Trintignanta. Z jednej strony to przegląd ikonicznych motywów pojawiających się w kinie Austriaka (międzypokoleniowy konflikt, straszni mieszczanie, dysfunkcyjna rodzina, przemoc, której ofiary zjawiają się w najmniej spodziewanym momencie, starość, władza technologii). Z drugiej zaś to brutalna diagnoza stawiana Europie (w sposób, przyznajmy, szokujący, ale i zabawny). To także elektryzujące ekranowe spotkanie Haneke'owskich gwiazd: Isabelle Huppert gra głowę bogatej rodziny, natomiast Jean-Louis Trintignant jej planującego samobójstwo ojca. Żyjącą w Calais (przypomnijmy, że to miejscowość, która stała się symbolem uchodźczego kryzysu) rodzinę burżujów w ciągu kilku dni spotyka seria katastrof, wiodąca Laurentów ku upadkowi. W tę samą stronę zmierza niewątpliwie dysfunkcyjny, pozbawiony empatii i witalności Zachód. Co w takim razie oznacza tu happy end?
Michael Haneke
Jeden z najwybitniejszych twórców współczesnego kina. Laureat nagród Europejskiej Akademii Filmowej, Oscara oraz Złotej Palmy w Cannes (dwukrotnie, za Białą wstążkę i Miłość). Urodzony w Monachium Austriak, pracował w telewizji (od 1974 roku) i teatrze. Wystawiał Strindberga, Goethego i von Kleista. Od debiutu kinowego w 1989 roku, tworząc w Austrii, Francji i USA, stał się mistrzem przenikliwej analizy i krytyki tego, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami społeczeństwa dobrobytu.
Wybrana filmografia
1989 Siódmy kontynent / Der siebente Kontinent / The Seventh Continent
2000 Kod nieznany / Code inconnu: Récit incomplet de divers voyages / Code Unknown
2001 Pianistka / La Pianiste / The Piano Teacher
2009 Biała wstążka / Das weiße Band – Eine deutsche Kindergeschichte / White Ribbon
2012 Miłość / Amour