Przetrąceni

Mifti ma szesnaście lat, jest piękna jak modelka American Apparel i zagubiona jak „dziecko z dworca Zoo”. Jej matka nie żyje, a ojciec właśnie wyprowadził się z domu do kochanki. W pustym mieszkaniu została Mifti i jej przyrodnie rodzeństwo. Wolność oznacza, że dziewczyna może robić wszystko, na co ma ochotę, na przykład może odpłynąć w hedonistyczną chmurę twardych narkotyków i przygodnego seksu w berlińskich klubach. Jej życiem uczuciowym rządzą dwie starsze kobiety: emocjonalnie niedostępna kochanka i dwubiegunowa przyjaciółka. Helene Hegemann oparła Przetrąconych na własnej powieści, którą napisała w wieku szesnastu lat. W Niemczech był to najbardziej kontrowersyjny debiut literacki początku XXI wieku, który rozpoczął narodową dyskusję o intertekstualności, plagiatorstwie, oryginalności i autentyczności w literaturze. Stylowy i nihilistyczny portret młodej kobiety balansującej na granicy autodestrukcji. W tle Berlin rozświetlony stroboskopami.