Kości

Gdy Pedro Costa snuje plany powrotu na Fogo, mieszkańcy wyspy proszą go o drobną przysługę. Dostaje torbę z upominkami dla ich krewnych w Lizbonie - kawa, wino, tytoń, listy. Ma ich odszukać w Fontainhas, afrykańskiej wiosce w środku miasta, dzielnicy slamsów zamieszkiwanej przez Kabowerdyńczyków. Zostanie w niej na lata. To tu zaczyna się moralność, tu zaczyna się polityka, tu dźwięki stają się uczuciami i wszystkiego jest za dużo albo za mało, żadnego balansu. Kości są ostatnim takim filmem Costy - zrealizowanym wciąż z perspektywy turysty, po roku spędzonym w towarzystwie gangsterów, drobnych dilerów i narkomanów. To fikcyjna historia w konwencji melancholijnego melodramatu o młodych rodzicach i dziecku, z którym nie wiadomo, co zrobić - sprzedać, zabić, porzucić? Fabuła staje się pretekstem do przedstawienia Fontainhas - surowych, silnych dziewczyn i delikatnego chłopaka, który emanuje wręcz macierzyńską aurą i zamienia się w madonnę z dzieciątkiem. Intensywność, z jaką Costa zanurza się w ich ciasnym świecie, jest zapowiedzią jego osobistej przemiany.