Rozsadnik

Tekoa jest trendy, bardziej przypomina hipsterską oazę w Kalifornii niż osiedle izraelskich osadników na Zachodnim Brzegu. Kiedy zjawi się tam Iris Zaki ze swoim przenośnym studiem filmowym, napięcie zacznie rosnąć. Lewicująca reżyserka z Tel Awiwu jest w osadzie ciałem obcym i choć miejscowi starają się jej nie zauważać, sama obecność kobiety budzi niepokój. Rozstawienie dwóch krzeseł i stołu przy sklepie spożywczym, do którego każdy może się przysiąść i porozmawiać, to nic nadzwyczajnego. Jednak ta - wydawałoby się - prosta interwencja prowokuje wśród mieszkańców osiedla zdecydowane reakcje. Rozsadnik jest w równej mierze filmem, akcją artystyczną i społecznym eksperymentem pokazującym, jak trudno przebić się przez ścianę sprzecznych poglądów, wzajemnych animozji, stereotypów, ekstremizmu i zacietrzewienia. Udowadnia też, że rozpoczęcie zwykłej, nieoceniającej rozmowy potrafi zmienić świat - i nie jest to pusty frazes, lecz pokojowa action direct.