Historia mojej śmierci

Ostatnie dni życia Casanovy. Na francuskiej prowincji słynny uwodziciel oddaje się małym przyjemnościom. Ars amandi interesuje go jednak mniej niż biesiadowanie, a w sztuce mówienia nie ma sobie równych – kwieciście złorzeczy kościołowi, zdradza tajniki kobiecej osobowości, przepowiada czasy ściętych głów. Znużony libertyn porzuca jednak château i podczas podróży przez sielskie krajobrazy Karpat spotyka hrabiego Drakulę. Senna niczym XVIII-wieczny dworzanin  Historia mojej śmierci znajduje się na przeciwległym biegunie wobec klasycznej biografistyki czy rokokowej fantazji  Casanovy Felliniego. Albert Serra zrezygnował z tradycyjnej narracji, by za pomocą wizualnego detalu, w kontrastach – wykwintu z grubiańskim żartem, upudrowanego brudu z wiejską niewinnością, witalności z rozpłatanym truchłem zwierzęcia – oddać schyłkowy nastrój końca epoki. W jego ujęciu spotkanie dwóch legendarnych grzeszników, których łączy jedynie przymus pożądania, staje się symbolem starcia wyrachowanego intelektu z brutalną, ciemną siłą.