Tytuł najnowszego filmu Gastóna Solnickiego – bohatera retrospektywy na Nowych Horyzontach w 2017 roku – to nawiązanie do utworu włoskiego kompozytora Salvatore Sciarrino Introduzione all’oscuro, o którym jego autor pisał: to, co oczekiwane, nie daje się odczuć; pozostaje jedynie ślepy, zagadkowy ruch okresowych pulsacji, to przyspieszający, to zwalniający. To właśnie on nadaje rytm wizycie Solnickiego w Wiedniu, gdzie reżyser ma pożegnać zmarłego przyjaciela Hansa Hurcha – austriackiego krytyka filmowego, dyrektora Viennale. Przemierzając ulice jego śladami, wyławia surrealistyczne obrazy i dźwięki, zbiera dziwne przedmioty – razem tworzą one portret miasta i człowieka. Pełen nostalgii i osobliwego poczucia humoru film przypomina serię pocztówek, które Hurch namiętnie wysyłał do swoich przyjaciół. Jest też pocztówką wysłaną przez reżysera do samych widzów. Zdjęcia do filmu, premierowo wyświetlonego na MFF w Wenecji, zrealizował Rui Poças – operator Zamy, Tabu czy Ornitologa.
Argentyński reżyser z polskimi korzeniami. Początkowo kształcił się w Buenos Aires w zawodzie kucharza. Następnie wyjechał do Nowego Jorku, by studiować fotografię i film oraz tworzyć krótkie formy audiowizualne. Jego trzy pierwsze pełnometrażowe produkcje – debiutancki Süden, poświęcony własnej rodzinie dokument Papirosen oraz Sinobrody – pokazano podczas Nowych Horyzontów w 2017 roku. W najnowszym filmie Wprowadzenie do ciemności Solnicki kontynuuje swoje poszukiwania na styku różnych form artystycznych.
2008 Süden
2011 Papirosen
2016 Sinobrody / Kékszakállú
2018 Wprowadzenie do ciemności / Introduzione all’oscuro