W szkole na spokojnych przedmieściach Oslo nieoczekiwanie dochodzi do tragedii, która wstrząsa lokalną społecznością. Trzynastoletnia Lykke podczas sprzeczki na boisku popycha Jamiego – kolegę z klasy, będącego synem skrajnie prawicowego polityka. Kiedy chłopiec umiera w wyniku obrażeń po uderzeniu, nauczyciele próbują zbadać okoliczności śmiertelnego wypadku, a wraz z pojawianiem się nowych informacji wychodzą na jaw kolejne przemilczane sprawy. Psychologiczne śledztwo układa się w intymną opowieść o żałobie, poczuciu winy, rodzicielstwie i poszukiwaniu porozumienia. To właśnie komunikacja, rozumiana jako fundament budowania wspólnoty, wyrasta na jeden z głównych tematów norweskiego filmu, w którym znaczący wydaje się każdy formalny element – od otwierającej i zamykającej klamry, poprzez montaż, po znakomite wykorzystanie dźwięku, wciągającego odbiorcę w sam środek historii. Widz staje się nie tylko jej świadkiem, ale też swoistym uczestnikiem – wspólnie z bohaterami poszukuje słów dla nazwania emocji i zdarzeń, które stają się ich udziałem.