od 25 stycznia w polskich kinach Urszula Śniegowska o festiwalu Sundance 2019
Drugi film reżyserki Kolejnego roku nagrodzony w Rotterdamie.
Ten film zabiera nas w miejsca, w których nigdy nie byliśmy - tak swój wybór komentowali członkowie rotterdamskiego jury (w składzie: Alfredo Jaar, Daniela Michel, Susanna Nicchiarelli, Katriel Schory, Pimpaka Towira). Nagrodę Tygrysa dla najlepszego filmu tegorocznego MFF w Rotterdamie otrzymała znana nowohoryzontowej publiczności chińska reżyserka, autorka Kolejnego roku (sekcja Lost Lost Lost 17. MFF Nowe Horyzonty), Shengze Zhu, za amerykańsko-hongkońską koprodukcję Present.Perfect.
Present.Perfect. to zbiorowy portret chińskiego pokolenia, dla którego świat wirtualny i rzeczywisty mają ten sam wymiar. Reżyserka, śledząc popularne w Chinach live-streamingi (w 2017 roku powstały ich 422 miliony), z niemal 800-godzinnego materiału stworzyła dwugodzinny dokument. Uliczny tancerz z kiepskim wyczuciem rytmu, sparaliżowana dziewczyna, transwestyta w średnim wieku, znudzony kierowca dźwigu, Shengze Zhu swoich bohaterów szuka na marginesach sieci. To często samotnicy, dla których transmisja jest jedną z nielicznych form kontaktu z innymi ludźmi.
Reżyserka, producentka i autorka zdjęć, Shengze Zhu urodziła się w Chinach (Wuhan, Hubei) w 1987 roku. Studiowała w Stanach Zjednoczonych fotografię reportażową na University of Missouri-Columbia i pracowała jako fotoreporterka. W 2010 roku razem z Zhengfanem Yangiem założyła firmę producencką Burn The Film Production House. Wyprodukowała i była autorką zdjęć do kilku filmów, m.in. Distant. Out Of Focus i Where Are You Going Zhengfana Yanga.
Jej pełnometrażowy debiut, Kolejny rok, oglądaliśmy na Nowych Horyzontach w 2017 roku (sekcja Lost Lost Lost).
To nie jest film o ludziach, którzy jedzą - mówi Shengze Zhu, którą w upartej, bezkompromisowej obserwacji świata można porównać z Jamesem Benningiem. To film o napierającej zewsząd przestrzeni i czasie odciskającym piętno. Reżyserka w trzynastu statycznych ujęciach pokazuje zasiadającą do posiłków trzypokoleniową rodzinę migrantów ze wsi, próbujących ułożyć sobie życie w Wuhan, jednym z największych miast centralnych Chin. Ich wzajemne relacje, rozmowy, koleje losu jak w soczewce skupiają stan świadomości chińskiego społeczeństwa, brutalność współczesnego kapitalizmu, złożoną specyfikę Państwa Środka. Poza intymnością, do której dopuszcza zaaranżowana przez Shengze Zhu sytuacja, w jej surowym z pozoru filmie pojawia się czysta poezja. Zimne światło jarzeniówek wydobywa absurdalny charakter służącej za szafę girlandy plastikowych worków wiszących na popękanej, brudnej ścianie. Ujęcia w wiejskim rodzinnym domu przypominają dzieła mistrzów renesansowego malarstwa. Nieświadomi tego piękna i tajemnicy ludzie stają się już tylko elementem kompozycji, poddają się upływającemu czasowi.
Agnieszka Szeffel (Lost Lost Lost)
Wśród nagrodzonych znalazły się także filmy:
Take Me Somewhere Nice, reż. Ena Sendijarević (Specjalna Nagroda Jury)
A volta ao mundo quando tinhas 30 anos, reż. Aya Koretzky (Nagroda Bright Future)
Tarde para morir joven, reż. Dominga Sotomayor (Nagroda KNF)
La Flor (Parte 2), reż. Mariano Llinás (Hubert Bals Fund - Nagroda Publiczności)
Pełna lista nagród MFF w Rotterdamie 2019