Sarajewa pieśni o nieszczęściu

Trzy przepełnione smutkiem pieśni ze współczesnego Sarajewa, gdzie Fred Kelemen przez lata był wykładowcą w Film Factory, szkole filmowej założonej przez Bélę Tarra. Czarno-biała Blue Ballad for Lovers opowiada o niełatwej relacji pary kochanków - reżysera codziennie wychodzącego z kamerą do miasta i uzależnionej od niego niepełnosprawnej dziewczyny. Być może realizowane przez młodego mężczyznę filmowe impresje są listami miłosnymi do kobiety, z którą inaczej nie potrafi się porozumieć, być może - formą ucieczki z dusznego związku. Bohaterami Blue Psalm for Wolves są bezdomne sarajewskie psy podglądane nocą w zaułkach i na obrzeżach miasta. To przejmująca wiwisekcja samotności w tłumie, opowieść o ludzkim okrucieństwie i obojętności, o podobieństwie w upadku. W Blue Rondo for Survivors Kelemen subtelnie rozdrapuje wojenne rany. Dawny żołnierz wraca z wygnania, na które skazała go pamięć o zbrodniach, jakie popełnił i szuka kontaktu z porzuconą rodziną, ale też z własną traumą, wojną i związanymi z nią namiętnościami.