Człowiek z Londynu

Maloin prowadzi życie pozbawione perspektyw. Mieszka na brzegu niekończącego się morza i prawie nie zauważa otaczającego go świata. Zaakceptował już całkowitą samotność. Jednak jego życie nagle zmienia się, gdy staje się on świadkiem morderstwa. Bohater musi sobie odpowiedzieć na pytanie, gdzie leży granica między niewinnością a współudziałem w zbrodni. W stanie zwątpienia zadaje sobie pytanie o sens i wartość istnienia. Człowiek z Londynu opowiada o pożądaniu, o niezniszczalnym ludzkim pragnieniu wolności i szczęścia, o złudzeniach, które nigdy się nie spełniają. Mówi o wszystkich tych rzeczach, które dają nam energię, aby żyć dalej i codziennie rano wstawać. (MFF Cannes 2007)

Jeśli miałbym powiedzieć, co mnie zainteresowało w tej historii i dlaczego mi się ona spodobała, najwłaściwsza odpowiedź brzmi: ten film mówi o sprawach, które są wieczne i codzienne zarazem. Mówi o tym, co jest kosmiczne i realistyczne, boskie i ludzkie. Moim zdaniem, ta historia portretuje wielkość przyrody i człowieka, a jednocześnie ich małość. (Béla Tarr)