Epidemie tańca były jedną z najbardziej tajemniczych plag średniowiecznej Europy. Historycy spierają się, co było ich przyczyną - zatrute toksynami jedzenie, religijne uniesienia czy też może była to masowa histeria wywołana długotrwałym stresem i strachem przed głodem, wojną i czarną śmiercią. Gdy szatan kazał tańczyć, całe wsie i miasta wpadały w trwające po kilka dni lub tygodni taneczne transy. Ostatnia epidemia tańca w Brukseli miała miejsce w XVI wieku, wróciła po ataku terrorystycznym na brukselskie Muzeum Żydów w 2014 roku. Świadkowie i ludzie z sąsiedztwa ulegli zbiorowej hipnozie, wyszli na ulicę i nie mogli przestać tańczyć. To nie zdarzyło się naprawdę, tylko w społecznym i artystycznym eksperymencie leżącym u podstaw CHOMIKów. W filmie-performansie reżyserka analizuje pojęcie traumy i zespołu stresu pourazowego. Badacz Brian Jenkins twierdzi, że terroryzm jest teatrem – rozwija się jak spektakl i musi mieć widownię. Doyen odwraca to twierdzenie – teatr może być terroryzmem, a masowy happening na ulicy jest odzyskaniem przestrzeni publicznej.
Belgijska reżyserka i artystka wizualna mieszkająca w Brukseli. Od 1995 roku kręci krótkie i długie filmy eksperymentalne na taśmie 8 mm i wideo. Jej pełnometrażowy debiut Komma był prezentowany w Cannes w sekcji Tydzień Krytyki. Od 2009 roku eksploruje możliwości improwizacji w kinie fabularnym, rozwijając metodę spontanicznej partycypacji aktorów/widzów. Na niej oparte są filmy Tomorrow, CHOMIKi i przygotowywany No Fun.
1995 Herman le gangster (short)
1996 L'insoupçonnable univers de Josiane (short)
1997 Noël au balcon (short)
2001 Pâques au tison (short)
2006 Komma
2014 Tomorrow
2016 CHOMIKi / HAMSTERs