1996 Lucy i trupy w basenie

Zabawny i zaskakujący argentyński eksperyment w estetyce lo-fi o dziewczyńskim wypadzie na alternatywny festiwal muzyczny. Nagrany na ziarnistej taśmie VHS film wygląda jak zdobycz z niedzielnego polowania na pchlim targu, jak wygrzebany wśród staroci home movie, którym mogłaby się zachwycić tytułowa Lucy, zwinnie omijająca pułapki konsumpcyjnego stylu życia. Wszystkie swoje meble znalazła na ulicy, ubiera się wyłącznie w second-handach, a pracy telefonicznej akwizytorki ubezpieczeń nie traktuje poważnie. Lucy mogłaby być bohaterką jednego z wczesnych filmów Linklatera, a jej przygody na festiwalu muzycznym, polegające na lawirowaniu wśród sytuacji i ludzi, słuchaniu indie rocka, pozbawionych celu rozmów i zajawkowych obserwacji, są jak pocztówka z epoki przedcyfrowej. Niedookreślenie osób i zdarzeń idealnie wpisuje się w wakacyjny stan psychosomatyczny: nudę i euforię, chwile wolności i szybko zawiązywane przyjaźnie. Film 1996 Lucy i trupy w basenie działa jak wehikuł czasu, przenoszący nas w alternatywną czasoprzestrzeń i stawiający zuchwałe wyzwanie naszej pamięci i nostalgicznym fantazjom o latach 90.