Niech ciała się opalają

Hélène Cattet i Bruno Forzani po raz kolejny biorą na warsztat kultowe włoskie kino gatunkowe. Tak jak w Gorzkim i Dziwnym kolorze łez twojego ciała wskrzesili tradycję giallo, tak w Niech ciała się opalają nawiązują do poliziottesco i spaghetti westernu. Również i tym razem nie zadowalają się przyziemnym hołdem, który miałby na celu jedynie celebrowanie przeszłości i wzbudzanie nostalgii. Ich ambicje są w gruncie rzeczy awangardowe. Popkulturowe konwencje stanowią dla nich punkt wyjścia do badania zmysłowego potencjału filmowego medium. Opowieść o grupie gangsterów i wielkim ładunku złota zostaje tutaj ubrana w rozbuchaną formę, na którą składają się jaskrawa kolorystyka, ekstremalne zbliżenia, agresywny montaż, pornograficzne detale i hiperboliczna warstwa dźwiękowa. Efektem jest szalenie intensywne audiowizualne doświadczenie.