Alfabet Greenawaya

Kino Petera Greenawaya do najprostszych nie należy. Długo przyszło nam więc czekać na wademekum, które w końcu zrealizowała jego żona. Równie znana reżyserka teatralna i artystka multimedialna Saskia Boddeke prezentuje opowieść o dorastaniu, tyle że pod przykrywką alfabetu filozofii twórczej autora Kontraktu rysownika. W dokumencie widzimy, jak 16-letnia Pip (w rzeczywistości Zoë Greenaway) wkracza w dorosłość, przeżywa pierwsze rozczarowania miłosne, stara się zrozumieć pryncypia życiowe ekscentrycznego ojca. Ten "przewodnik dla młodych" po nieustannie rozrastającym się uniwersum Greenawaya nie trudno byłoby wpasować w resztę filmografii reżysera, gdyby nie lekkość, z jaką Boddeke snuje swoją opowieść. Dokument wypełniają zaaranżowane konwersacje ojca z córką, dzielącego się zamiłowaniem do sztuki i poglądami na życie, a nawet dającego lekcję rysunku. Nieraz to jednak Pip przerywa ojcu, udzielając mu reprymendy: tato, wyłącz już komentarz reżyserski. Przyzwyczajeni do filmów Brytyjczyka, będziemy się doszukiwać intertekstualnych gier, jednakże tej ciepłej gawędzie ukazanej z perspektywy nastolatki bliżej do Ojca i córki Michaëla Dudoka de Wita niż Wyliczanki.