Demonlover

Demonlover wraz z Irmą Vep i Boarding Gate tworzy trylogię o kulturze cyfrowej, późnym kapitalizmie i globalizacji. Opowieść o potężnej ponadnarodowej korporacji produkującej japońskie pornograficzne mangi nieustannie kluczy, gubi tropy, zaciera granice między rzeczywistością i fantazją. Wciągająca intryga gmatwa się coraz bardziej, a perwersyjna gra, jaką prowadzi z widzami reżyser, polega na nieustannym podważaniu naszego zaufania do tego, na co patrzymy. Assayas buduje swój film na opozycji widzialne-ukryte, interesuje go ekonomia obrazu i jego obieg rynkowy. Demonlover jest więc także krytycznym spojrzeniem na mechanizmy rządzące światem kina. Fragmentaryczny, zwodniczy, a zarazem gęsty wizualnie film uświadamia, że nie mamy żadnej władzy nad obrazami. Nad nami ma ją ten, kto kieruje naszym spojrzeniem. Macki korporacji rozciągają się od Paryża, przez Tokio, po Teksas. Assayasa interesuje proces, w którym brak granic geograficznych i finansowych – ale też moralnych – sprawia, że nawet najwytrawniejszy gracz może niespodziewanie stać się tylko pionkiem. Pełna niepokoju aura Demonlovera to zasługa muzyki Sonic Youth, która powstawała równolegle z filmem.