Lucia i Daniel mają troje dzieci: nastoletni syn Jeremías i ich najmłodsza córka Meme zostali w Argentynie, podczas gdy starszy Ezequiel wyjechał do Hiszpanii. Wraca właśnie do ojczyzny, by się ożenić. Dumni rodzice chcą urządzić mu wesele. Angażują się w przygotowania i nie podejrzewają, że Jeremíasa i Meme połączyła w tym czasie seksualna, kazirodcza relacja. Sekret odkrywa dopiero Ezequiel, ale czy będzie chciał burzyć spokój dostatniej i pozornie idealnej rodziny? Pokazywany na festiwalach w Cannes, San Sebastián i Göteborgu film obnaża hipokryzję argentyńskiej burżuazji i grę pozorów, na których ufundowana jest instytucja rodziny. Zmysłową i szokującą jednocześnie historią Albertina Carri zadaje pytania o społeczne normy i konwenanse – czemu służą, kto je konstruuje i kto jest ich najwierniejszym strażnikiem.
Jedna z najważniejszych osobowości Nowego Kina Argentyńskiego. Urodziła się w 1973 roku w Buenos Aires. Nakręcony przez nią w wieku 25 lat debiut Nie wracam do domu pokazano na festiwalach w Rotterdamie, Londynie i Wiedniu. Interesuje się animacją, co widać w krótkometrażowej Aurorze i wyróżnionej dwukrotnie Nagrodą FIPRESCI Złości. Carri – reżyserka, scenarzystka, producentka i artystka wizualna – sięga po rozmaite gatunki filmowe, by rozsadzić je własną inwencją.
2000 Nie wracam do domu / No quiero volver a casa / I Won’t Go Back Home
2003 Los rubios / The Blonds
2005 Bliźnięta / Géminis / Geminis
2008 Złość / La rabia / Anger
2018 Córki ognia / Las hijas del fuego / The Daughters of Fire