Nie obchodzi mnie, czy przejdziemy do historii jako barbarzyńcy

Mariana jest intelektualistką z ambicjami. Czyta interpretację filozofii Hanny Arendt, odwiedza muzea, prowadzi żywe polityczne dysputy i grzebie w archiwaliach – wszystko po to, by na zlecenie władz Bukaresztu wiarygodnie zrekonstruować masakrę, do której doszło w Odessie w 1941 roku. Żmudny przebieg produkcji spektaklu wpływa na prywatne życie reżyserki, a jej idée fixe powoli staje się głoszenie prawdy. Tylko czy kogoś prawda jeszcze obchodzi? Radu Jude (reżyser głośnego Aferim!) w dokumentalizowanej konwencji przedstawia skomplikowany proces myślowy, prowadzący od faktów ku ich interpretacji, którego bohaterka nie jest w stanie przerwać ani podczas wieczornej kąpieli, ani na urodzinowej imprezie. Holocaust, w zależności od sytuacji, jawi się tu jako kompilacja krzyków ofiar, punkt wyjścia do niesmacznych żartów i wreszcie fakt, o którego uznanie wciąż trzeba walczyć. Łącząc długie ujęcia, oddające monotonię artystycznych działań, z uprzedmiotowioną (dosłownie) tragedią II wojny światowej, reżyser stworzył fascynującą filmową hybrydę o dużej sile rażenia.