Spermula
Erotyczne science fiction, którego oryginalny, enigmatyczny tytuł brzmiał Miłość to rzeka w Rosji. Ścierają się tu wyrafinowana autorska wizja z dosadnością i rewolucja seksualna z seksizmem. Podobna ambiwalencja dotyczy dzieł wielu innych ambitnych twórców z epoki, pragnących dowartościować erosa. Akcja Spermuli rozgrywa się w fantazyjnej scenografii, w której art deco krzyżuje się z retro-futuryzmem. Spermulici w postaci pięknych kobiet przylatują na Ziemię z seksmisją: mają pozbawić mężczyzn życiodajnych fluidów, a następnie skolonizować pustoszejącą planetę. Pastelowe makijaże, vintage’owy kosmiczny pojazd, satynowa pościel, stary rolls-royce i kreująca zmysłową aurę muzyka tworzą kosmiczną (wręcz campową) wizualną ucztę. Ten ekstrawagancki film należy do ulubionych tytułów Bertranda Mandico (Dzicy chłopcy), a jego nieokiełznana wyobraźnia przecierała szlaki twórcom cinéma du look – Caraxowi czy Beinex. Pierwsze aktorskie kroki stawia tu Udo Kier (w roli wybryku spermulańskiej technologii), ale na ekranie możemy podziwiać także top modelkę Dayle Haddon czy Ginette Leclerc, znaną również z Goto – wyspy miłości Borowczyka.
Aktorka Sylvie Matton o "Spermuli"
Charles Matton
(1931-2008) Francuski rzeźbiarz, malarz, ilustrator, scenograf i reżyser. Twórca miniaturowych interiorów (od zrekonstruowanych pieczołowicie wnętrz pracowni znanych artystów, przez mikroskopijne łazienki, korytarze i hotelowe pokoje, po biblioteki). Jako filmowiec zasłynął zrealizowanym wspólnie z Hedy Khalifatem dokumentem Paris Mai 68 (violences policières), który zdobył uznanie samego Jeana-Luca Godarda. Fabularny debiut Mattona L’italien des Roses był prezentowany w weneckiej sekcji Tydzień Krytyki w 1972 roku.
Filmografia
1967 La pomme ou l’histoire d’une histoire (short)
1968 Mai 68 ou les violences policières (short)
1972 L’italien des Roses / The Italian of the Roses
1976 Spermula (aka L’amour est un fleuve en Russie)
1993 La lumière des étoiles mortes / The Light of the Dead Stars
1998 Rembrandt