Sweet Sweetback's Baadasssss Song

Przełomowe, kultowe i kontrowersyjne blaxploitation Melvina Van Peeblesa, który nie tylko je wyreżyserował, napisał, zmontował, wyprodukował, lecz także w nim zagrał, m.in. w scenach ponoć niesymulowanego seksu. Jego bohater, Sweetback, jest wychowanym w domu publicznym sierotą, który gra w erotycznych show. Gdy wda się w bójkę z policjantami, będzie musiał uciekać. Samotnie wystąpi przeciwko opresyjnemu systemowi uosabianemu przez skorumpowaną, brutalną białą policję. Pełna przemocy i seksu psychodeliczna odyseja Van Peeblesa rezonuje burzliwą atmosferą czasów rewolucji obyczajowej i ulicznych walk o prawa mniejszości. Emancypacyjny, podnoszący kwestie rasizmu film gra także – bardzo dwuznacznie – stereotypami dotyczącymi czarnego ciała i jego mitycznej potencji. Zrealizowany z ekipą amatorów (m.in. za pieniądze pożyczone od Billa Cosby’ego) Sweet Sweetback… przekuwa wady w zalety. Oryginalny montaż filmu kojarzy się z jazzową improwizacją, styl, w jakim Van Peebles podaje dialogi, zapowiada hip-hop, a całość aż kipi od rebelianckiej, ulicznej energii. Nakręcona w 19 dni za 500 tys. dolarów produkcja zarobiła 10 milionów, zyskała popularność i przetarła szlak Shaftowi.